تاریخچه کاشی – کاشی‌ها برای قرن‌ها به‌عنوان وسایل تزئینی در داخل و خارج ساختمان‌ها از هر نوع، از جمله خانه‌ها، مشاغل، مکان‌های عبادت و غیره مورد استفاده قرار گرفته‌اند. کاشی و سرامیک یکی از قدیمی ترین اشکال مورد استفاده در هنر تزئینی است. آنها به دلیل دوام و زیبایی خیره کننده برای قرن ها مورد توجه بوده اند.
کاشی و سرامیک‌های دست‌ساز و نقاشی‌شده با دست از زمان‌های قدیم در سراسر جهان استفاده می‌شوند. خاک رس، یک ماده طبیعی، به‌راحتی پیدا می‌شود و به کاشی‌های تزئینی تبدیل می‌شود. کاشی‌های به‌دست‌آمده بادوام و جذاب هستند – همان ویژگی‌هایی که در دوران مدرن ما را به سمت کاشی‌های سرامیکی می‌کشاند.
تاریخ باستان کاشی و سرامیک
اولین استفاده از کاشی های تزئینی در مصر یافت شد که مربوط به حدود 4000 سال قبل از میلاد است. کاشی ها نیز توسط آشوری ها و بابلی ها ساخته می شد. رومی ها و یونانیان نیز کاشی های تزئینی را ترجیح می دادند. نمونه هایی از کاشی کاری های زیبا را در موزاییک ها، نقاشی های دیواری و موارد دیگر خواهید دید.
یکی از اولین کاربردهای کاشی را می توان در معبد ایلامی در چغازنبیل یافت که مربوط به قرن سیزدهم قبل از میلاد است. نمونه زیبای دیگر دروازه ایشتار بابل است که مربوط به سال 575 قبل از میلاد است. امپراتوری هخامنشی همچنین بناها را با کاشی های لعابدار تزئین می کرد. کاشی‌های تزیینی نیز مورد توجه امپراتوری ساسانی بود و از آنها در طرح‌های هندسی از جمله گل‌ها، گیاهان، پرندگان و مردم استفاده می‌شد.
دوره اسلامی
در دوره اسلامی، کاشی‌های سرامیکی تزئینی رایج شد. آنها اغلب به عنوان تزئینات برای بیرون و داخل ساختمان ها استفاده می شدند. کاشی‌کاری‌های زیبایی را در مکان‌هایی مانند تونس (قرن نهم)، کاشان ایران (قرن یازدهم) و بسیاری از مساجد مربوط به قرن دوازدهم به بعد خواهید دید. از نمونه‌های زیبای کاشی‌های اسلامی می‌توان به مسجد سید اصفهان در حدود سال ۱۱۲۲ میلادی، گنبد مراغه (۱۱۴۷ میلادی) و مسجد جامع گناباد (۱۲۱۲ میلادی) اشاره کرد.
برخی از بهترین و پیچیده‌ترین کاشی‌کاری‌ها در دوره امپراتوری تیموریان ایران انجام شد. هنرمندان از تکنیک موراق استفاده کردند. در این تکنیک، کاشی‌های تک‌رنگ به شکل‌های کوچک بریده می‌شدند و با ریختن گچ در بین آنها کنار هم قرار می‌گرفتند و پانل‌هایی ایجاد می‌کردند. پس از خشک شدن و سفت شدن، این پانل‌ها را روی دیوارهای ساختمان‌ها کنار هم قرار دادند. این پانل‌ها نه‌تنها در سطوح صاف استفاده می‌شدند، بلکه برای پوشاندن سطوح داخلی و خارجی گنبدها نیز کاربرد داشتند.
قرون وسطی و کاشی در اروپا
تا قرون وسطی بود که کاشی های تزئینی در اروپا رایج شد. آنها ابتدا از اسپانیا، در زمان مورها، و سپس به کشورهای همسایه گسترش یافتند و در نهایت به بقیه اروپا گسترش یافتند. کاشی‌ها گران بودند و فقط توسط ثروتمندانی که می‌توانستند از آن استفاده کنند، به‌ویژه خانواده‌های سلطنتی، کلیساها و مؤسسات کلیسایی.
کاشی های Encaustic در اروپا رایج شد. اینها از چند رنگ خاک رس ساخته می شدند، سپس شکل می گرفتند و با هم پخته می شدند تا الگوهایی را تشکیل دهند. این طرح نه تنها روی سطح بود، بلکه دقیقاً از ضخامت کاشی عبور می کرد و باعث می شد طرح بادوام باشد و به راحتی از بین نرود.
کاشی های رنگ شده نیز در قرون وسطی اروپا رایج بود. باز هم، بسیاری از اینها در کلیساها و دیگر مؤسسات مذهبی مورد استفاده قرار گرفتند. کاشی‌ها با صحنه‌هایی از کتاب مقدس نقاشی شدند و به نوعی «انجیل» تبدیل شدند که افراد بی‌سواد می‌توانستند «بخوانند». کاشی های حروف یکی دیگر از انتخاب های محبوب بود و اغلب برای ایجاد متون مسیحی در کف کلیسا استفاده می شد.
کاشی‌ها تا قرن 1600 و پس از آن محبوب ماندند. در قرن‌های 17 و 18، هلند با کاشی‌های دلفت‌ور خود به مرکز مهم کاشی‌های تزئینی تبدیل شد. کاشی‌های دلفت‌ور به دلیل رنگ‌های آبی کبالتی و سفیدشان معروف بودند. کاشی های دلفت در اروپا و سراسر جهان، از جمله در مستعمرات آمریکا، محبوب بودند. مستعمره نشینان به کاشی های دلفت دستور دادند تا از کاشی های تزئینی در اطراف شومینه ها و حتی دیوارهای خانه هایشان استفاده کنند. تاریخچه کاشی
کاشی های تزئینی و انقلاب صنعتی
انقلاب صنعتی به دلیل انتقال به فرآیندهای تولید جدید، که به جای تولید همه چیز با دست انجام می‌شد، به خوبی شناخته شده است. این دوره زمان نوآوری‌های تکنولوژیکی، به‌ویژه در بریتانیا بود. بریتانیایی‌ها از فرآیند تولید برای تولید انبوه کاشی‌های سرامیکی استفاده کردند که باعث شد این کاشی‌ها برای طبقه متوسط مقرون به صرفه‌تر باشد. کاشی‌های دست‌ساز و رنگ‌آمیزی‌شده با دست همچنان محبوب بودند، اما تولید انبوه کاشی‌های سرامیکی به مردم کمک کرد تا از زیبایی ماندگار آنها لذت ببرند.
در این دوره، کاشی‌های طرح‌دار همچنان رواج داشت و نه تنها برای تزیین کلیساها و ساختمان‌ها استفاده می‌شد، بلکه بیش از پیش در خانه‌های خانگی مورد استفاده قرار می‌گرفت. در خانه، کاشی ها برای استفاده در راهروها، حمام ها محبوب بودند و به عنوان یک مزیت بهداشتی برای آشپزخانه ها دیده می شدند.
قرن بیستم و کاشی های تزئینی
در اوایل قرن بیستم، کاشی ها همچنان محبوب بودند. به خصوص کاشی مترو، که در ابتدا بر روی دیوار ایستگاه های متروی نیویورک ساخته و استفاده شد. کاشی های مترو معمولاً سفید بودند و اغلب در آشپزخانه و حمام استفاده می شدند. تاریخچه کاشی
یکی دیگر از روندهای اوایل قرن بیستم، کاشی‌های تزئینی تحت تأثیر سبک‌های آرت نوو و آرت دکو بود که بین سال‌های 1900 تا 1940 رایج بود. این کاشی‌ها با رنگ‌های روشن و طرح‌های غنی بودند و در انواع تنظیمات معماری استفاده می‌شدند.
قرن 21 و فراتر از آن
این روزها، کاشی‌های سرامیکی تزئینی همچنان محبوبیت بالایی دارند و به‌عنوان نمایشگرهای خیره‌کننده در بیرون و داخل خانه‌ها، مشاغل و موسسات مختلف استفاده می‌شوند. کاشی‌های مدرن در طیف گسترده‌ای از رنگ‌ها در دسترس هستند و می‌توان آنها را برای همه چیز از استخرها و دیوارهای بیرونی گرفته تا حمام، آشپزخانه و حتی آثار هنری دیواری در داخل سفارش داد.
شما می‌توانید کاشی‌های دست‌ساز و نقاشی‌شده با دست را پیدا کنید، یا حتی می‌توانید کاشی‌های چاپ دیجیتال را انتخاب کنید – همه با طرح رویاهای شما. تخیل شما تنها محدودیتی است که با کاشی‌های خیره‌کننده امروزی می‌توانید ایجاد کنید.
تاریخچه کاشی
