برای درک بهتر تفاوت هزینه‌ها، هر یک از عوامل تأثیرگذار را جداگانه بررسی می‌کنیم:

1- هزینه خرید مصالح

• روش سنتی: نیاز به خرید ملات، چسب، زیرسازی و سرامیک جدید دارد.
• روش بدون تخریب: فقط به سرامیک جدید و چسب مخصوص نیاز دارد، اما در برخی موارد سرامیک‌های فوق نازک که قیمت بالاتری دارند، مورد استفاده قرار می‌گیرند.

نتیجه: هزینه مصالح در هر دو روش مشابه است، اما در روش بدون تخریب، گاهی سرامیک‌های خاصی مورد نیازند که می‌توانند هزینه را افزایش دهند.

2- هزینه نیروی کار

• روش سنتی: شامل هزینه تخریب، زیرسازی، نصب و بندکشی است که زمان‌بر و پرهزینه است.
• روش بدون تخریب: فقط شامل هزینه نصب سرامیک جدید و بندکشی است که زمان بسیار کمتری نیاز دارد.

نتیجه: هزینه نیروی کار در روش بدون تخریب کمتر است، زیرا زمان اجرا کاهش می‌یابد.

3- هزینه زمان اجرا

• روش سنتی: بسته به میزان تخریب و زیرسازی، چندین روز تا چند هفته زمان می‌برد.
• روش بدون تخریب: معمولاً در عرض یک یا دو روز تکمیل می‌شود.

نتیجه: روش بدون تخریب به‌طور قابل‌توجهی سریع‌تر است و این می‌تواند باعث کاهش هزینه‌های جانبی مانند تعطیلی کسب‌وکارها یا جابجایی موقت ساکنان شود.

4- هزینه‌های جانبی (حمل نخاله و گرد و غبار)

• روش سنتی: شامل هزینه حمل نخاله‌های ساختمانی و تمیزکاری پس از تخریب است.
• روش بدون تخریب: به دلیل عدم تخریب، تقریباً هیچ هزینه جانبی ندارد.

نتیجه: روش بدون تخریب علاوه بر کاهش هزینه‌های حمل و نقل نخاله، آلودگی و گرد و غبار را نیز به حداقل می‌رساند.

جمع‌بندی:

اگر هدف شما کاهش هزینه نیروی کار، سرعت بالای اجرا و جلوگیری از تخریب است، روش بدون تخریب گزینه بهتری خواهد بود.

اگر محدودیت ارتفاع کف وجود دارد و نیاز به اصلاحات زیرسازی است، روش سنتی ممکن است انتخاب بهتری باشد.